هوالمحبوب

سلام
كامپيوترم درست شد‌!! هيپ هيپ هورا !!!!‌ اين هيجان انگيز ترين خبر در هفته هاي اخيره !!
واقعا تحمل دوري از كامپيوتر خيلي سخت بود.نميدونم اين خوبه كه ما اين همه به اينترنت وكامپيوتر عادت كرديم يا نه.
بعد از اون خبر هيجان انگيز (درست شدن كامپيوترم رو ميگم !) ميرسيم به باقي خبر ها. يه خبر جالب كه شايد شنيده باشين اينكه از 16 تا 20 شهريور نمايشگاه نان وشيريني و شكلات براي اولين بار در ايران ‍‌، در نمايشگاه بين المللي تهران برگزار ميشه. فكر كنم نمايشگاه خوشمزه اي باشه ولي نميدونم بازديد براي عموم آزاده يا نه. هركي اطلاعات دقيقتري داره به من هم بگه ، شايد رفتم.
………………………………………….
آرمين و آرش، حسين و رسول، علي و رضا ، ايمان و ميثم ، نرگس و فاطمه.
ده تا بچه. ده تا وروجك با نمك . ده تا فرشته .
ما با اين بچه ها رفته بوديم دنياي دايناسورها !!
فكر نميكردم اينقدر راحت با ما دوست بشن. يا شايد فكر نميكردم كه ما اينقدر راحت بتونيم باهاشون ارتباط برقرار كنيم. ولي همه چي خيلي ساده تر از اوني كه فكر ميكردم پيش رفت. زود با ما رفيق شدن و شروع كردن به حرف زدن و تعريف كردن و بازي كردن. يه جورايي انتظار داشتم با بقيه بچه ها فرق داشته باشن ، نميدونم. ولي مثل همه بچه هايي بودن كه تا حالا ديدم. ساده و صميمي و شفاف . مثل همه بچه هايي كه من هميشه به سادگيشون حسوديم ميشه. وقتي اولين نفرشون ، نميدونم كدومشون بود ، دستشو خيلي آروم تو دستم گذاشت ، يه حس عجيبي داشتم . ولي بعد عادي شد. انگار سالهاست كه ميشناسمشون. شايد به اين خاطر بود كه خودشون اصلا غريبي نميكردن.ما دست همديگه رو گرفتيم و راه رفتيم ،‌ حرف زديم ، از آرزوهامون گفتيم ، دويديم وخنديديم.
تو يه بعدازظهر گرم جمعه من احساس كردم تو زندگيم يه كار قشنگ انجام دادم.

اين فرشته هاي كوچولو تو خونه اي زندگي ميكنن كه ما بهش ميگيم :موسسه آغوش مهر؛ ولي خودشون به اونجا ميگن خونه ،‌ به همين سادگي.
از اين خونه ها چند تا ديگه تو اين شهر هست ؟؟ چند تا بچه تو خونه هايي مثل اين زندگي ميكنن؟؟ و آيا همشون ميتونن يه بعداز ظهر خاطره انگيز مثل اوني كه ما داشتيم داشته باشن؟؟
ما چقدر ميتونيم توي اين شادي سهيم باشيم . . . .
ما يه فكرايي داريم كه دوست داريم به تنشون جامه عمل بپوشونيم. كمكمون كنيد.