نماز شام غریبان چو گریه اغازم
به مویه های غریبانه قصه پردازم
به یاد یار و دیار انچنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم
من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم
خدای را مددی ای رفیق ره تا من
به کوی میکده دیگر علم برافروزم
خرد ز پیری من کی حساب بر گیرد
که باز با صنمی طفل عشق می بازم
بجز صبا و شمالم نمی شناسد کس
عزیز من که بجز باد نیست دمسازم
هوای منزل یار اب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم
سرشکم امدو عیبم بگفت روی بروی
شکایت از که کنم خانگی است غمازم
ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم میگفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش اوازم

دوستان باد صبایی، چه انها که دستی بر پست دارند چه انها که دستی بر کامنت!برای تقویت قوه تعبیر غزلیات حضرت حافظ،این فرصت به شما داده می شود که بخت خود را امتحان کنید!!!!!!!!!:)