سجود

دم مغرب در حوزه هنري جلسه داشتم . جلسه كه تمام شد گفتند كه امشب اينجا شب شعر بزرگداشت حافظ است و بياييد برويم ببينيم چه خبر است ، خاصه اينكه سالن پر از مهمان خارجي بود ، از ازبك و تاجيك و افغان و ...

وارد جلسه كه شديم استاد معلم داشت صحبت مي كرد ( يادتان كه نرفته ، گفته بودم كه اگر يك روزي كاميون بخرم بزرگ پشتش مي نويسم " عشق من : علي معلم " ) و به مناسبت حضور مسلمانان و فارسي زبانان كشورهاي همسايه قسمتي از يكي از اشعارش را كه درباره وحدت امت اسلامي بود را خواند . هماني كه يك مرتبه برايتان دراين مرقومه داني قلمي كرده بودم . همان (( هله رعد است هلا برق به پا خواهد خواست ....... امت واحده از شرق به پا خواهد خواست )) . نمي دانم تا به حال شعر خواندنش را شنيده باشيد يا نه ، صداي بسيار گيرايي دارد ، مو به تن آدم سيخ مي شود . نمي دانم شايد علاقه ام به ايشان صدايش را برايم گيرا كرده باشد كه (( حب الشيء يعمي و يصم )) . بگذريم ، استاد در آخر صحبتها از اينكه فارسي زبانان كشورهاي مختلف بعضا از فهم زبان هم عاجزند بسيار گله مند بود و پيشنهاد جالبي داد مبني بر اينكه تمام فارسي زبانان براي فهم زبان يكديگر يك لهجه ثابت را به عنوان لهجه مشترك انتخاب كنند .

بعد از استاد يك شاعر افغاني آمد براي شعر خواندن به نام محمدي . لطيف ترين تعبيرهاي عشقي را مي شد در اشعارش ديد . براي نمونه اين بيت از شعرش در ذهنم مانده است :(( يك روز عصر عصر عصر ، لبريز مي كنند خيابانها .......... ما مثل ذره هاي يك استفراغ ، قي مي كنيم از دهن آنها )) مي بينيد كه انصافا از اين عاشقانه تر نمي شود ...

بعد ترش يك تاجيكي آمد . حرفهاي جالبي داشت . مي گفت در تاجيكستان در بعضي جاها بچه ها در مدرسه ديوان هاي عطار ، حافظ و قسمتي از ديوان بي دل دهلوي را حفظ مي كنند . يا بعضي هاشان حتي ديوان حافظ را زير بالشت نوزاد خود مي گذارند تا نوزادشان متاثر از حافظ رشد كند .

اين حد اعتقاد به حافظ در بين آنها برايم جالب بود ، البته نه اينكه اين نحوه اعتقاد به حافظ را تاييد كنم كه خود من صرفا با حافظ صفا مي كنم ، ممكن است در اوقات دل تنگي تفالي بزنم اما اين از باب راهگشايي و ارائه طريق نيست بلكه صرفا حالي است كه با شعرش مي كنم و بهره ايست كه به قدر ظرفيت اندكم از درياي بيكران عرفان حافظ مي گيرم .اين اعتقاد برايم جالب بود چرا كه آدم مي بيند اعتقاد خارجي ها به حافظ چگونه است و از آن طرف وزارت ارشاد ما به جاي نشر كتابهايي مفيد در باره قدماي ادبيات اين ديار ، تند تند ترجمه شعرهاي شكيرا و آكوآ و ريكي مارتين و ... را چاپ مي كند . البته قدما كه توي سرشان بخورد نمي كند هواي همين شعراي معاصرمان را داشته باشد . اگر حوزه هنري كتابها همين قزوه و كاكايي و ... را چاپ نمي كرد به گمانم اينها به جاي شعر گفتن هنوز توي راهروهاي وزارت ارشاد دنبال مجوز چاپ اولين مجموعه شعر خود بودند .

باز هم بگذريم . يكي از شعراي ازبك هم تابير بسيار زيبايي از زبان فارسي كرد . تعبير اين است :(( شعر را براي زبان فارسي آفريده اند و زبان فارسي را براي شعر )) حقيقتا از اين تابير لذت بردم .

جاي همتان خالي خيلي جالب بود . من هم در تمام وقت حواسم به شيوه گويش اينها بود . يكي شان به جاي ((تشكر)) مي گفت (( سجود )) يا ديگري به جاي ((همايش)) مي گفت((جمع شد )) و ...

به نظرم زياد حرف زدم . زود تر بايد بروم بخوابم فردا صبح روز سختي را احتمالا داشته باشم و بعد الظهرش هم راهي مشهدم . اگر چه رفتنم به مشهد براي كار است اما غرض اصلي رفتن، دلتنگي براي امام رضا است . من هم كه حساس، زود به زود دلم تنگ مي شود براي همين هم هيچ وقت موقع ترك مشهد از امام رضا خدا حافظي نمي كنم ، خودشان هم عادت كردند ، مي دانند كه بايد من را زود به زود دعوت كنند و الا ممكن است هر اتفاقي بيافتد . همتان را دعا مي كنم . لازم به گفتن نيست ، سلام همتان را هم مي رسانم .

در پناه حق

هري پاتر