ای فرزند آدم ...

خواستم برای ماه رمضان مرقومه ای قلمی کنم ، بهتر دیدم به جای رطب و یابس های گذشته چند خطی از کتاب تنهایی برایتان بنویسم . تقریبا انتهای کتاب را باز کردم ، جملات زیر آمدند ، به نظرم خیلی مناسب فضای مرقومه دانی نیامد . دوباره قصد کردم که این بار ابتدای کتاب را باز کنم و هر چه که آمد را در مرقومه دانی قلمی کنم ، باز هم همین جملات آمدند .

به قول یکی : ما زیر بار حرف زور نمی رویم مگر اینکه زورش خیلی پر زور باشد .

گردن ما هم از مو باریک تر . یا حق

............................

ای فرزند آدم ...

راست نمی گوید آنکه از عشق من دم می زند

اما چون شب بر دیارش پرده می کشد

سر به بالین می گذارد و می خوابد .

آیا هر عاشقی دوست ندارد که با معشوق خود

تنها باشد ؟

آیا هر عاشقی انتظار نمی کشد که فرصتی

برای گفت و گوی معشوق

در خلوت بیابد ؟

...