سردار جنگل...

هوالمحبوب

از خیل سینه سرخان عاشق بود ، نامش یونس ، از خاک سر سبز گیلان ، ایرانی ، مسلمان ، و کوچک خان لقبش.
میرزا کوچک خان جنگلی راست قامت تر از سپیدار های جنگل ، توفنده تر از موج های خزر ، ریزنده تر از آسمان همیشه بارانی گیلان و با صلابت و وقار به عزت ، شرف و آبروی ایران می اندیشید.

در چشم سبزخویشتن او چشمه ای داشت

در هر کویـــر تشنــه بذر آب می کاشت
او با تبر ها کیـــنه دیریـنــه ای داشت

از زخم های تیشه ها آیینه ای داشت
از پر زدن با عاشقان آغاز میکرد

در آسمان عاشقی پرواز میکرد
باران صدای آشنای ساز او بود

او ساقه ها و ریشه ها را آّبرو بود
گل زخم ها با خنده اش تیمار می شد

جنگل ز عطر عاطفه سرشار می شد
در یک غروب بی تپش این سبز آزاد

در های های جنگل آشفته ،سر داد
آن روزها از داغ این خورشید بی سر

جنگل شده با گریه اش دریای دیگر
آن روزها از دوری این سرو عاشق

شد دامن گیلان پر از اشک شقایق
اینک به یادش هر درختی زنده گردد

جنگل به جنگل یاد او پاینده گردد