مهر خوبان

این شعر را خیلی دوست دارم . حدود نه سال قبل یکبار خوانده بودم و دیگر پیدایش نکردم تا امشب . گفتم یکجایی بنویسمش که دیگر گمش نکنم ، دیدم کجا بهتر از باد صبا .

...

مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد

رخ شطرنج نبرد آنکه رخ زیبا برد

...

تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت

از سمک تا به سهایش کشش لیلا برد

...

من به سر چشمه ی خورشید نه خود بردم راه

ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد

...

من خس بی سر و پایم که به سیل افتادم

او که می رفت مرا هم به دل دریا برد

...

جام صهبا ز کجا بود مگر دست که بود

که در این بزم بگردید و دل شیدا برد

...

خم ابروی تو بود و کف مینوی تو بود

که به یک جلوه ز من نام و نشان یکجا برد

...

خودت آموختیم مهر و خودت سوختیم

با برافروخته رویی که قرار از ما برد

...

همه یاران به سر راه تو بودیم ولی

خم ابروت مرا دید و ز من یغما برد

...

همه دل باخته بودیم و هراسان که غمت

همه را پشت سر انداخت مراتنها برد

...

( علامه طباطبایی )