مستجاب الدعوه

تا حالا شده كه وسط جلسه بلند بشين و از اين طرف شهر بكوبين برين اون طرف شهر كه يه ظرف شله زرد بگيرين ؟

تاحالا شده كه يه دوست واستون آرزوي يه شب خوب رو بكنه ؟ بعد از يه ربع از اين آرزو ماشينتون خراب بشه ؟ و بعد از چهل و پنج دقيقه از اين آرزو دقيقا وقتي به جلسه برگرديد كه همون موقع شام تموم شده ؟ و بعد از يك ساعت و نيم از اين آرزو كفشاتونو ببرن ؟ و بعد از دو ساعت از اين آرزو وقتي از پيدا كردن كفش نا اميد شدين و دنبال يه دنپايي مي گردين كه باهاش برگردين خونه ، يه دوستِ كور سوار ماشينتون بشه و پاشو صاف بذاره وسطِ همون شله زردي كه واسش نصف تهرانُ گز كرده بودين ؟

آدم اين افراد مستجاب الدعوه رو كه مي بينه يه جورايي ياد ابوسعيد ابوالخير ، جنيد بغدادي ، بايزيد بسطامي و ... مي افته ، نه ؟