دلم برایت تنگ شده ...

هوالمحبوب
سلام
الان، غروب روز جمعه 29 صفر است.
دلم برای حرم امام رضا (ع) تنگ شده.دلم برای دیدن گنبد طلایی مرقدش تنگ شده. دلم برای کبوتر های گرد حرمش تنگ شده. گیرم که اگه از ته دل صداش کنی میشنوه ... گیرم که اگه از صمیم قلبت باهاش حرف بزنی میشنوه ... این قبول که اگه بخوای همینجاست توی دلت ... ولی دلم برای بودن تو حرمش تنگ شده. دلم برای فقط نشستن و از دور به اون پنجره فلزی خیره شدن تنگ شده ... .
میگن تا خودش نطلبه ، تا خودش دعوتت نکنه ، نمیشه بری ... پس کاش دعوت کنه ... آخه دلم براش تنگ شده ... .
....................................................
در پایانی ترین لحظات روزهای عزاداری، به خودم یه قول دادم. یه قول سفت و سخت. تصمیم ندارم براتون بگم چه قولی. اما شاید این جدّی ترین قولی باشه که در طول عمرم به خودم دادم. بنابر این مطمئن باشین که خیلی مهمه. برای همین اینو اینجا نوشتم. حالا همینجا این رو هم میگم که اگر قولم ، به هر دلیلی، شکسته شد؛ میام همینجا، تو وبلاگ ، و به همتون میگم تا همتون بدونید دیگه روی حرفهای من حساب نکنید ! چون کسی که قول خودش به خودش رو بشکنه اصلاً آدم قابل اعتمادی نیست.
عزاداری هاتون قبول،
روزهاتون آسمانی،
و دقایق عمرتون سرشار از عطر یاس باشه.


پی نوشت: بحث قبلی همچنان بازه. اگه دوست دارین باز هم در موردش نظر بدین.