عجب شير 5

شهادت امام هادي را به همه ي شما تسليت مي گويم . بنيامين خاطرات را در پادگان عجب شير نوشت و از آنجايي كه در مسير اتفاقات مهمي برايمان پيش آمد كه گفته نشد ، ترجيح مي دهم دو سه قسمت ديگر را به قطار اختصاص بدهم و بعد پادگان را بنويسم .
در پناه حق
هري پاتر
.....
داشتم زير لب با خودم مي خواندم :(( در ميان اين قطارم روز و شب ..... روز و شب را مي شمارم روز و شب ))
كه بنيامين در ميان كوپه ايستاد . چشمم به دو آينه ي روبروي هم در دو طرف كوپه افتاد . دو هزار بنيامين در آنها ديده مي شد . بنيامين باريش ، بنيامين بي ريش . بنيامين با مو ، بنيامين كچل . بنيامين عاشق ، بنيامين دپرس . بنيامين در لباس سربازي ، بنيامين در لباس دامادي . بنيامين با كبوتر ، بنيامين بي كبوتر . بنيامين كلاس اول دبستان ، بنيامين مهندس . بنيامين ... فكري بودم كه كدام اينها خود بنيامين است يا اصلا همه ي اينها يا ... كه قطار ايستاد ، گفتند ايستگاه شيخ صفي الدين اردبيلي است ، پس همه به احترام شيخ ايستاده سه تكبير زدند .
ناگهان موبايلم شروع كرد به چرخيدن دور خودش و زنگ زدن كه در كوپه ي مان باز شد و عاقله مردي با جامه ي كرباسين و بلند و محاسني شانه كرده وارد شد . خيلي برايم آشنا بود . تا آمدم سلامش كنم گفت :((
گه زاهد تسبیح به دستم خوانند
گه رندو خراباتی و مستم خوانند
ای وای به روزگار مستوری من
گر زانکه مرا چنانکه هستم خوانند ))
و بعد با صداي بلند گفت :(( هو ، علي مدد )) جوابش دادم :(( يا علي ))گفتم :(( خيلي برايم آشنا هستيد ؟؟)) گفت :((آن سفر كه رفتيم بغداد را يادت هست ، هري ؟ شهادت امام هادي بود، ميهمان جنيد بوديم . بايزيد بسطامي هم بود ، چند ساعتي دير آمد ، مي گفت در راه كه مي آمد همه ي بادها عزادار بودند و به سمت سامرا ميرفتند و هيچ بادي نبود كه او را برساند .))
بلند شدم و داد زدم :(( باش تا دوستي تو ببرم تا لب گور )) و در آغوشش گرفتم . آري ابو سعيد بود . ابوسعيد ابي الخير .
گفت :(( با اين سن و سال چه كم حافظه شده اي ؟ )) گفتم :(( چله چله مستم ، از شما چه پنهان .... در خودم شكستم ، از شما چه پنهان ))
روبرويم نشست . يك نگاهي به بنيامين انداخت و گفت :(( چقدر چاق و چله شده است اين رفيقت . بگو سماع كند به جاي فكر كردن به كبوتر ها . بگو هروله كند به جاي سوار شدن بر پيكان ... )) گفتم :(( بنيامين است ، از عرفا . مي تواند در هوا پرواز كند )) شيخ گفت :(( سهل است ، مگسي بيش نيست )) گفتم :(( آن يكي حسن است ، از اوتاد . مي تواند روي آب راه برود . )) شيخ گفت :(( سهل است . جغزي و سعوه اي بيش نيست .)) و ادامه داد :(( مرد آن است كه بخورد و بخسبد و با خلق در آويزد و در بازار داد و ستد كند و زن بخواهد و يك لحظه از خدا غافل نباشد .))
بنيامين گفت :(( اتفاقا من هم زن مي خواهم )) شيخ گفت :(( زود است كه زن بستاني و پس از آن تا آخر عمر به سه كار خواهي بود : شست و شوي و رفت و روب و گفت و گوي ))
در كوپه را زدن ، در را باز كردم ، مهماندار قطار بود . گفت :((شام كباب تيهو است . مي خواهيد ؟ )) گفتم :(( چهار تا )) ابو سعيد نگاه معني داري به من كرد . سريع اصلاحش كردم و گفتم :(( يعني سه پرس كباب و يك پرس نور ...))
در را بستم .
به اين فكر مي كردم كه چه خوب مي شد كه رئيس الكتاب را هم برد سربازي تا انتقام تاريخي پسرها گرفته شود . ابو سعيد گفت :((به چه فكر مي كني ؟؟ مي خواهي بيايد ؟)) گفتم :(( حيف كه دخترها سربازي نمي روند )) گفت :(( عجب شير كه نه ، اما اگر بخواهي دو سه ايستگاه را مي تواند با شما باشد )) گفتم :(( چطور ؟؟!)) با انگشت آيينه را نشان داد . ايستادم و به همان دو آيينه روبروي هم نگاه كردم . ته آن دو هزار آيينه ي تو در تو به سختي مي شد نوزادي را ديد . گفتم :(( اين كه يك نوزاد است )) شيخ گفت :(( بيا جلوتر )) و آن نوزاد آيينه به آيينه جلوتر آمد و كم كم به سن دبستان ، راهنمايي ، دبيرستان ، دانشگاه و ... رسيد و آمد تا اولين آيينه و حالا ديگر رئيس هم نفر پنجم كوپه ي ما بود ...