زمین سوخته

هوالمحبوب
سلام
دیروز سعادت نصیب شد با ئه سرین بانو تلفنی صحبت کردم، بسیار لذت بخش بود. اصولاً من به ایشون ارادت قلبی دارم.صحبت کردیم که ایشاللا یه قراری بذاریم بلکه سعادت دیدار حضوری هم نصیب بشه، فیض ببریم از حضور پر برکت بانو!
...............................
دو روز پیش کتاب "زمین سوخته" نوشته "احمد محمود" رو تموم کردم. کسی خوندتش؟ خیلی وقت پیش هم کتاب "بادبادک باز" رو خوندم که اونم برام جالب بود.
البته هردوی این کتابا یه فضای تلخ و گزنده دارن.
زمین سوخته روزهای اولیه شروع جنگ ایران و عراق رو از منظر چشم مردم عادی کوچه و خیابان تعریف می کنه. مردم شهر هایی مثل آبادان و اهواز و اندیمشک و ... که درست وسط ماجرا بودند.
داستانش از یه روز ساکت و معمولی شروع میشه که خبر صف آرایی ارتش عراق لب مرز بین مردم میپیچه و کمتر کسی باور میکنه؛ تا دو ماه بعد از شروع رسمی حمله عراق به خاک ایران. همه اتفاقات هم از دید یک شهروند معمولی بیان میشه. داستان در سطح همون کوچه و خیابون میمونه و به جبهه جنگ کشیده نمیشه. ما چهره کریه جنگ رو تو حرفهای مردهایی که تو قهوه خونه با هم صحبت می کنن یا زنهایی که مردشون رو تو همون روزهای اول از دست دادند می بینیم. روزها و شبهایی رو می بینیم که هر لحظه مردم منتظرن هدف بمب و موشک قرار بگیرن. شهری که ظرف 10، 15 روز انقدر کشته میده که همه اهالی شهر سیاه پوش میشن چون کمتر خانواده ای پیدا میشه که شهید نداده باشه.
آوارگی، گرسنگی، ترس، ترس و ترس... و در کنار همه اینا غیرت و همیّت و تعصب مردمی که در اوج درماندگی نمیخوان بذارن دشمن یک قدم تو خاک میهنشون پیش روی کنه.مادری که تنها پسرش رو به جبهه جنگ میفرسته و خودش هم صلاح بدست مگیره تا از شهرش دفاع کنه و وقتی خبر شهادت پسرش رو میشنوه حتی گریه هم نمیکنه ...
این ماجرا رو بارها و بارها شنیدیم و دیدیم و خوندیم. اما هنوز دردناکه... .
احمد محمود این کتاب رو در سال 1360 نوشته.
شاید تازگی ماجرا بخاطر همینه که نویسنده هنوز تو همون حال و هوا بوده و تنورش به اصطلاح داغ بوده.
کتاب دردناک و غم آلودی بود. اما دردناکتر از مطالب کتاب اینه که تو میدونی اینها همشون عین واقعیتند.این اتفاقات افتاده. واقعاً اتفاق افتاده...