حوضچه
پریدن در یک حوضچه وسط گرمای تابستان که هیچ، در اوج سرمای زمستان هم می تواند لذت بخش باشد.
به شرطی که بلد باشی بعدش بخندی و بگویی " به به چه آبتنی لذت بخشی بود! به سرما خوردگی اش می ارزید." نه اینکه بنشینی و گریه کنی که " آه ،خدای من! چه سرمای بدی خوردم. کاش نمی پریدم" !
شکستن چهار چوبهای از پیش طراحی شده هیجان انگیز است. به شرطی که ظرفیت این ساختار شکنی را داشته باشیم. که کم کاری هم نیست. ممکن است مجبور باشیم برای این کار جلوی همه خانواده بایستیم. جلوی کسانی که برایمان عزیزند و حتی شاید جلوی همه مردم دور و بر.
اما مگر چند بار فرصت دست می دهد که با بی خیالی کودکانه در آب بپریم؟ در این دنیای هول و شتاب چقدر وقت داریم که بگوییم زندگی کرده ایم؟
از کجا معلوم که بازهم دریاچه ای یا نه حوضچه ای پیدا کنیم؟
خب مگر نمی شود جلوی سرما خوردگی را گرفت؟ مگر نمی شود عمق دریاچه را اندازه گرفت قبل از شیرجه زدن؟ مگر نمی شود شنا کردن را یاد گرفت قبل از پریدن در آب؟
راستش ماجرا می تواند به همین سادگی بررسی شود و یا می شود به پیچیدگی مدل حرکت کهکشانها به آن نگاه کرد!
اگر منم که سخت ترین راه را انتخاب می کنم!
به قول ئه سرین این مازوخیسم بد دردیست!
و سخت می گیرد جهان ....
این را باور کنید.
هرچند که من در 28 سالگی کمی دیر به این حرف رسیدم. آنقدر دیر که شاید دیگر فرصت اصلاح خودم را نداشته باشم و لی باور کنید که سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش.
به شرطی که بلد باشی بعدش بخندی و بگویی " به به چه آبتنی لذت بخشی بود! به سرما خوردگی اش می ارزید." نه اینکه بنشینی و گریه کنی که " آه ،خدای من! چه سرمای بدی خوردم. کاش نمی پریدم" !
شکستن چهار چوبهای از پیش طراحی شده هیجان انگیز است. به شرطی که ظرفیت این ساختار شکنی را داشته باشیم. که کم کاری هم نیست. ممکن است مجبور باشیم برای این کار جلوی همه خانواده بایستیم. جلوی کسانی که برایمان عزیزند و حتی شاید جلوی همه مردم دور و بر.
اما مگر چند بار فرصت دست می دهد که با بی خیالی کودکانه در آب بپریم؟ در این دنیای هول و شتاب چقدر وقت داریم که بگوییم زندگی کرده ایم؟
از کجا معلوم که بازهم دریاچه ای یا نه حوضچه ای پیدا کنیم؟
خب مگر نمی شود جلوی سرما خوردگی را گرفت؟ مگر نمی شود عمق دریاچه را اندازه گرفت قبل از شیرجه زدن؟ مگر نمی شود شنا کردن را یاد گرفت قبل از پریدن در آب؟
راستش ماجرا می تواند به همین سادگی بررسی شود و یا می شود به پیچیدگی مدل حرکت کهکشانها به آن نگاه کرد!
اگر منم که سخت ترین راه را انتخاب می کنم!
به قول ئه سرین این مازوخیسم بد دردیست!
و سخت می گیرد جهان ....
این را باور کنید.
هرچند که من در 28 سالگی کمی دیر به این حرف رسیدم. آنقدر دیر که شاید دیگر فرصت اصلاح خودم را نداشته باشم و لی باور کنید که سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش.
نوشته شده توسط توسن در
۹:۲۹ قبل‌ازظهر |
2 نظر
2 Comments:
سلام
من همینجا از پشت همین تریبون اشتباه خودم رو اصلاح می کنم و اعلام می کنم که اینجانب توسن بانو 27 سال دارم.
( وقتی هم وبلاگیت دقیقاً هم سنت هست و روی سنش هم حساسه تو نمی تونی همینطوری الکی در مورد سنت حرف بزنی!!!)
نوشتة
توسن, در ساعت تیر ۲۶, ۱۳۸۵ ۱۰:۲۰ قبل‌ازظهر
نه همون که خودت گفتی. تو هنوز سنت نرسیده به بعضی حرفها!!
تو هنوز فکر می کنی دنیا گل و بلبلِ و میشه با گفتمان تحول ایجاد کرد؟
من هم با ایده گفتمان موافقم اما عزیزم ساختار شکنی هزینه ای بیش از گفتمان داره.
البته از قدیم گفتن جز راست نباید گفت، هر راست نشاید گفت. شاید لازم نباشه مامان و باباها در جریان هر ساختارشکنی قرار بگیرند. ولی قبول کن که پدر و مادرها هم خیلی جاها اشتباه می کنند و باید متوجه این اشتباه بشن. منظور من هم این نیست که لزوماً تو روشون بایستیم تا بفهمند که اشتباه می کنند . من میگم باید رو حرف خودت پا فشاری کنی، حالا اگه میشه با لبخند، اگه لازمه با جدیت.
نوشتة
توسن, در ساعت تیر ۲۶, ۱۳۸۵ ۴:۲۶ بعدازظهر
ارسال یک نظر
<< باد صبا