فجرِ دمیده

بسم الله الرحمن الرحيم
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

وَالْفَجْرِ
به سپيده دم سوگند.

وَلَيَالٍ عَشْرٍ
و به شبهاى دهگانه،

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ
و به زوج و فرد،

وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ
و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‏كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)!

هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ
آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟!

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
يا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟!

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ
و با آن شهر «ارم‏» باعظمت،

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ
همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود!

وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ
و قوم «ثمود» كه صخره‏هاى عظيم را از (كنار) دره مى‏بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‏ساختند)!

وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ
و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‏گر بود،

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ
همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند،

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند;

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ
به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ
به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است!

فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ
اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‏كند و نعمت مى‏بخشد (مغرور مى‏شود و) مى‏گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ
و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‏گيرد (مايوس مى‏شود و) مى‏گويد:« پروردگارم مرا خوار كرده است!»

كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ >
چنان نيست كه شما مى‏پنداريد; شما يتيمان را گرامى نمى‏داريد،

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ
و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‏كنيد،

وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا
و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مى‏خوريد،

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا
و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مى‏شويد)!

كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا
چنان نيست كه آنها مى‏پندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود،

وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،

وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى
و در آن روز جهنم را حاضر مى‏كنند; (آرى)در آن روز انسان متذكر مى‏شود; اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟!