وجه تسمیه !

هوالمحبوب
سلام
چی شد که من تخلص " رئیسُ الکُتّاب " رو برای خودم انتخاب کردم؟
خیلی ساده !!
راستش چند سال پیش یه کتاب خریدم به اسم " راپورت های یومیّه و تذکره ها " نوشته آقای ابراهیم نبوی.
این کتاب در واقع جمع آوری شده یه سری از نوشته های آقای نبوی بود که در یکی از مجلات سینمایی چاپ میشد که اسم مجله الان یادم نیست.
آقای نبوی اون زمان که برای اون مجله مینوشتند از سبک نثر مشروطه برای نوشته هاشون استفاده میکنند که ظاهراً خیلی هم مورد توجه و استقبال خواننده ها قرار میگیره.مطالبشون هم در مورد مسائل و اتفاقات سینمای ایران بوده که با نگاه آمیخته به طنز اونا رو بازگو میکنند. در مقدمه اون کتاب آقای نبوی نوشتند که بخاطر علاقه ای که به نثر مشروطه داشتند کتابهای زیادی از نمونه های این سبک نوشتاری رو خوندند و همیشه دوست داشتند که مطالبی به این سبک بنویسند . در اون سلسله نوشته ها نویسنده از اونجایی که خودش سردبیر اون مجله بوده از اسم رئیس الکتاب (به معنی سرپرست نویسندگان یا به قول خودش : رئیس کاتبان جریده!) استفاده میکردند.
از خصوصیات نثر مشروطه یکی اینه که کلمات بیگانه به خصوص عربی و فرانسوی در این نوشته ها فراوان به چشم میخورند که دلیلش هم مشخصه؛ زبان عربی که از مدتها پیش وارد زبان فارسی شده بود و بخش عظیمی از تالیفات علمای ایرانی به این زبان بوده و اروپاییها هم مدتها بود که وارد ایران شده بودند و از طرفی سالهای مشروطه اوج حضور روشنفکران و تحصیلکرده های ممالک اروپایی به خصوص فرانسه در ایران بوده و یه جورایی هرکسی سعی میکرده اقلاً دو کلمه فرانسه بلد باشه. زبان فارسی هم بی تاثیر از این مسئله نبوده و کلمات عربی و فرانسوی زیادی رو در خودش پذیرفته.
خصیصه دیگه نثر مشروطه که ناشی از طرز تفکر مردم در اون سالها بوده حیرت عظیمیه که ایرانی ها در برخورد با هر چیز جدیدی که از غرب میومده داشتند! مثلاً دستگاه سینماتوگراف ( یا بقول مشروطه ای ها سینماتوغراف !!)
نثر مشروطه خصوصیات جالب دیگه ای هم داشته که فعلاً به همینها بسنده میکنم.
خلاصه من از اون کتاب خیلی خوشم اومد و احساس کردم این سبک نگارش برای بیان مطالب طنز به خصوص، خیلی سرگرم کننده است!
همه اینها رو داشته باشید تا اونجایی که ... سعادتی دست داد و من همراه یه عده از بچه های دانشگاه به یه سفر تفریحی رفتم ، کجا؟ همدان.
تو این سفر یکی از دوستان که از قضا سمت سردبیری تنها نشریه دانشجویی دانشکده رو هم بر عهده داشتند ( همون نشریه ای که طوق دبیری بخش ادب و هنرش رو به گردن من بیچاره انداخته بودند!!) پیشنهاد دادند که نشریه روزانه داشته باشیم .من هم جو گیر شدم و تصمیم گرفتم سفرنامه بنویسم، اونم چجوری؟ به نثر مشروطه!! اولین مطلب نوشته شد و رسید به امضا!! چد تا اسم به ذهنم رسید ولی بیشتر از همه از همون رئیس الکتاب خوشم اومد. بقیه هم نظرشون رو همین اسم بود.این شد که این اسم رو ما موند!!
راستش فکر نمیکردم بچه ها خیلی از نوشته ها خوششون بیاد و یا اصلاً بتونن با این سبک نوشته ارتباط برقرار کنن ولی خب در کمال تعجب من بچه ها اون نوشته ها رو دوست داشتند. البته بودند بچه هاییکه اصلاً خوششون هم نیومد... .
چند وقت پیش کتاب "مسالک المحسنین " رو خوندم. اونم در نوع خودش جالب بود اما هنوز دنبال نمونه های دیگه این نثر هستم که هنوز گیرم نیومده.
وقتی شروع کردم به نوشتن برای اولین مطلب وبلاگ راستش هنوز تو حس و حال مشروطه بودم! اصولاً تصمیم داشتم که کلاً همونطوری بنویسم و از اونجاییکه من یه جورایی سرپرست نویسندگان این وبلاگ بودم بازم همون اسم رو انتخاب کردم. و خب چندتا مطلب مشروطه ای هم نوشتم مثل راپورتهای نمره یکم ، دوم ، سیم و چهارم !!
اینکه این مدل نوشتن چقدر برای خواننده ها جالب بوده، نمیدونم.
بعد از یه مدتی میخواستم اسمم رو عوض کنم از بس که همه عادت کرده بودند منو "رئیس" صدا کنند!!! ولی اسم جالبتری پیدا نکردم و از طرفی هم به نظرم این اسم به اندازه کافی با مسما هست که نیازی به تغییرش نباشه.
و ... اینطوری شد که اینطوری شد!
والسلام
تمام کردیم این مرقومه را در روز دوشنبه ، هفدهم حوت سال یکهزار و سیصد و هشتاد و سه هجری شمسی در بلد کبیره طهران، بعون الله تعالی.